Autorem lekcji jest Dominik Damas (sea__),11. OGON KADŁUBAPrzy konstrukcji części sterowych postępujemy podobnie. Ustawiamy przekrój poprzeczny, tworzymy krzywą obrysu i wypełniamy powierzchnią rozwijalną. W razie potrzeby tworzymy nowy przekrój tej części.
Po analizie rysunków można sądzić, że dobrze wybyło powierzchnie sterowa zrobić dłuższa, a potem ją obciąć, dostosowując do kształtu kadłuba. Ale ta część jest dość mała i raczej nie ma sensu tak robić.
Wymusza to bowiem wprowadzenie kolejnego podziału powierzchni, lepiej już będzie po rozwinięciu zmienić ciut zarys górnej części. Kwestie tę jednak zostawiam do wyboru projektantowi.
Posługując się „Wyciągnięciem po 2 ścieżkach” tworzymy powierzchnię rozwijalną. Należy pamiętać o odpowiednim podziale krzywych prowadnicy.
Ta sekcja będzie składać się z trzech takich segmentów. Dodatkowy potrzebny przekrój uzyskamy wykorzystując polecenie Krzywa- Krzywa z Obiektów - Przekrój.
Po utworzeniu przekroju tworzymy powierzchnie, odpowiednio wybierając krzywe prowadnicy. W razie potrzeby możemy wstawić w krzywą punkt. Potem ten punkt traktując jako powierzchnię tnąca i dzielić w ten sposób krzywą.
Po utworzeniu powierzchni zostanie nam mała część na dole. Ją również możemy rozwijać, ale ponieważ moja koncepcja budowy zakłada ze wykorzystam także masy plastyczne do kształtowania, wiec ja ją pomijam.
Możemy też wykorzystać polecenie Powierzchnia— Siatka krzywych i tę małą powierzchnię stworzyć tak, jak część ogonową kadłuba. Wskazujemy nasze potrzebne krzywe i zatwierdzamy. Rozwijając powierzchnię sprawdzamy co nam wyszło. W razie potrzeby dokonujemy korekty.
10. OKNAWykorzystując polecenie „Podziel” wyodrębnimy teraz okna na kadłubie. W zaawansowanej wersji możemy wykonać całe wnętrze, zależy mi jednak na pokazaniu w jaki sposób możemy zaznaczyć pewne elementy kadłuba, mimo iż możemy ich nie wykorzystywać w gotowym modelu. Ułatwia to jednak dalsze operowanie i wykonanie samego modelu.
Wybieramy w miarę symetryczne okno. Przy pomocy poliginii i krzywych rysujemy jego obrys.
Ponieważ nasze okno będzie potrzebne do tworzenia powierzchni tnącej, odsuwamy je od obrysu samego kadłuba. Kierunek nie gra roli, ważne jest tylko, żeby znajdowało się w odpowiedniej płaszczyźnie. Widoczne jest to na rysunkach.
Okno posłuży do stworzenia płaszczyzny tnącej, klikamy na „uchwyt” np. bliski i tworzymy polilinie– naszą krzywą po której wyciągniemy powierzchnię.
Wywołujemy polecenie z menu Powierzchnia— Wyciągniecie po 1 Ścieżce , wskazujemy krzywą prowadnicy i krzywą przekroju poprzecznego, odpowiednio będą to nasza prosta i zarys okna, zatwierdzamy Enterem.
Możemy włączyć (warstwy) płaszczyzny kadłuba do zorientowania się, czy wszystko wygląda w miarę poprawnie. Dalszym etapem będzie skopiowanie tych płaszczyzn w inne miejsca na planie. Wykorzystujemy do tego widok z góry.
Następną czynnością będzie samo podzielenie. Wywołujemy funkcje „Podziel” z menu „Edycja”, kombinacją klawiszy albo klikając na ikonie. Wybieramy obiekt do podzielenia, czyli naszą płaszczyznę kadłuba, zatwierdzamy, wybieramy powierzchnię lub polipowierzchnie tnące, czyli naszą wyciągnięta płaszczyzną „okna” (patrz rysunek poniżej), zatwierdzamy.
Po podzieleniu usuwamy niepotrzebne powierzchnie tnące. Efekt tych czynności widzimy powyżej. Powtarzamy to wszystko dla wszystkich miejsc z oknami.
Możemy tez wykorzystać inna przydatna funkcja programu. Zamiast tworzyć za pomocą cięcia nowe powierzchnie, możemy po prostu zaznaczyć kształt. Służy do tego plecenie Krzywa— Krzywa z Obiektów— Przecięcie. Powoduje ono, że w miejscu przecięcia pojawia krzywa odwzorowująca dokładnie ten kształt. Nie tworzona jest nowa polipowierzchnia, ale tylko krzywa. Jest to przydatna alternatywa
Poniżej prezentowane są zrzuty przedstawiające nasz obiekt pocieniowany, dostępny z menu Rendruj—Cieniuj. Raczej potrzebne nam jest to w modelowaniu 3D ale stanowi dobry sposób przedstawiania efektów naszej pracy. Kolor i właściwości tego ustawiamy w warstwach.
Wybrane powierzchnie po rozwinięciu:
13. KABINA PILOTA WERSJA FULLPrzed pracą nad pełną kabina warto zapoznać się z resztą stron WWW. Ten opis wykonania kabiny opiera się o informacje zawarte w dalszej części samouczka. Nie zaznajomienie się z nimi może powodować zbędne komplikacje i rozterki.
Do wykonania pełnej kabiny pilota wykorzystamy przekroje poprzeczne oraz widok z góry. Pierwszym etapem będzie wykonanie przekroju poprzecznego okolic tablicy przyrządów (patrz rysunek). Dzięki temu wykonamy powierzchnię okalającą przednią część kokpitu.
Wykorzystujemy do tego rzut z wnętrza kabiny. Mimo iż przekrój D-D nie znajduje się dokładnie w interesującym nam miejscu, to nadaje się do wykorzystania do naszych celów.
Proszę dokładnie zanalizować poniższy rysunek. Czerwona linia oznacza maksymalną górną krawędź w środku kabiny. Po narysowaniu krzywych i ustawiamy żebro we wskazanym miejscu.
Tworzymy krzywe prowadnicy i wyciągamy powierzchnie. Po tym etapie będziemy kształtować odpowiednie nasze powierzchnie rozwijalne wykorzystując polecenie Utnij.
Teraz nadeszła pora na odpowiednie ukształtowanie wyciągniętych powierzchni. Pierwszym etapem będzie wykonanie płaskiej dużej powierzchni. Wielkość jest uzależniona od konkretnego wykonywanego elementu w kokpicie.
Wykorzystuje polecenie „prostokąta” a potem tworze powierzchnię płaska (Powierzchnia— Krzywe Płaskie).
Po ustawienie obiektu ucinamy zbędne powierzchnie. Możemy też wykonać „przecięcie” tych dwóch elementów i z tego zbudować tablice przyrządów.
Dalej postępujemy podobnie. Za pomocą powierzchni konstruujemy kolejne elementy kokpitu.
Wszystkie tworzone powierzchnie wykonujemy jako rozwijalne, można zastosować inna konstrukcje niż tu proponowana. Do wykonania zostały jeszcze boczne powierzchnie kokpitu, poniższe rysunki ilustrują ten proces. Wykorzystujemy wcześniej poznane techniki modelowania.
14. KOMORA PODWOZIA PRZEDNIEGOPrzednie podwozie chowane jest we wnękę komory podwozia. Do jej wykonania posłużymy rysunkiem z dołu kadłuba
Po narysowaniu krzywych obracamy je i przesuwamy odpowiednio, by dopasować do bocznego rysunku kadłuba.
Dalsza czynnością jest utworzenie samej komory z powierzchni. Rysujemy krzywą po której uciągniemy powierzchnie. Profilem będzie nasz zarys komory.
Mamy utworzona powierzchnię komory. Powierzchnia kadłuba posłuży nam jako powierzchnia tnąca. Tniemy powierzchnię komory by uzyskać prawidłowy kształt dolnej części.
Po wykonaniu cięcia otrzymujemy prawie kompletny element, zostaje jeszcze wykonanie małego ucięcia skośnego w przedniej części. Tworzymy małą powierzchnię tnącą, obracamy pod odpowiednim kątem i tniemy.
Tak przygotowane powierzchnie możemy już rozwijać. Górną brakująca powierzchnię możemy utworzyć wykorzystując punkty naroża. Wywołujemy z menu Powierzchnia—Punkty naroża, wskazujemy kolejne cztery rogi, program utworzy potrzebną nam powierzchnię.
Warto zapoznać się z innymi możliwościami tworzenia powierzchni. Mogą okazać się pomocne w dalszej pracy.
Komora podwozia z kilku rzutach .
15. ROZWIJANIE POWIERZCHNIGdy mamy już cały wypełniony kadłub powierzchniami, musimy go rozwinąć na powierzchnię płaską. Służą do tego dwa polecenia. Pierwsze to Powierzchnia— Rozwiń Rozwijalna Pow , drugie jest w menu Bonus— Powierzchnia —Rozwiń.
Wybieramy powierzchnię do rozwinięcia, wybieramy krzywe na tej powierzchni do rozwinięcia, albo od razu zatwierdzamy Enterem. Po obliczeniach rozwinięta powierzchnia zostanie umieszczona w centrum rzutni. Czasami program nie chce rozwinąć przy pomocy tego pierwszego polecenia.
Może to wynikać z błędu w projektowaniu, możemy wówczas zastosować to drugie polecenie. Rozwija ono powierzchnię czasami zwiększając bądź zmniejszając wymiar powierzchni. Mimo tej wady jest to przydatne polecenie. Możemy też rzutować nasze elementy, ale wygodniej tworzyć powierzchnie i je rozwijać.
Aby połączyć części kadłuba w realnym modelu wykonuje się sklejki, czyli paski kartonu. Są one trochę mniejsze niż szerokość danego elementu, jest to poprawka na żebro.
Tak przygotowane powierzchnie możemy już drukować. Po wywołaniu Drukuj pojawia nam się okno widoczne poniżej. W nim to, w zależności od skali w jakiej chcemy mieć model skali, w jakiej rysujemy model deklarujemy własną skale drukowania. Wpisujemy po prostu jaki ma być stosunek naszego projektu do wydruku. Warto poeksperymentować i dokładniej zapoznać się z tymi skalami.
Możemy już rozwijać powierzchnie ale w przypadku żeber sprawa trochę się komplikuje. Ponieważ karton z którego będzie ma pewna grubość musimy ją uwzględnić. Dokonujemy tego poprzez wywołanie polecenia Krzywa— Odsuń Krzywą.
Aby wpisać daną wartość wystarczy kliknąć na „tym słowie” albo wpisać podkreśloną dużą literę. Wartość musimy liczyć sami w zależności jaka ma być skala modelu.
Przykład odsunięcia dla okręgu .
