Samouczek w trakcie edycji i budowy, proszę o wyrozumiałość. W miarę możliwości będę zamieszczał dalsze części samouczka.
Modelowanie 3D obiektów rzeczywistych stanowi duże wyzwanie dla początkujących grafików czy projektantów.
Przygodę z modelowaniem najlepiej zacząć od prostych modeli, posiadających powtarzalne i nieskomplikowane powierzchnie.
Przykładem może być aerograf. Większość powierzchni są to powierzchnie cylindryczne, stożki. Są stosunkowo łatwe do wymodelowania, wystarczy poświecić trochę czasu a efekt na pewno będzie satysfakcjonujący.
Do modelowania wybrałem popularny aerograf tzn. „pseudoIwata”. Iwata to firma produkująca znakomite
( i niestety drogie) aerografy. PseudoIwata jest tańszą podróbką oryginalnego pistoletu Iwaty.
Nie będę opisywał pracy na warstwach, poruszania się po obszarze roboczym. Te informacje zawarte są w samouczku Rhino. Można też skorzystać z innych samouczków zawartych na forum.
Model zaprojektowany w skali 1:1, wymiary określane za pomocą suwmiarki. Jako jednostki modelu przyjąłem „Milimetry”.
Możemy na początku narysować w dowolnym programie graficznym zarys samego aerografu, jest to jednak na tyle prosta konstrukcja że pominąłem ten etap, można powiedzieć– rysowanie w locie
.
Pierwszą czynnością będzie narysowanie głównej osi symetrii. Będzie ona linia odniesienia dla pozostałych wymiarów.
Samo rysowanie rozpoczynam od korpusu, ma on średnicę 12 milimetrów. Zaznaczam w „uchwytach—Bliski”.
Korpus ma okrągły przekrój, wykorzystuje polecenie Okrąg ( z menu Krzywa– Okrąg lub wywołuje z paska narzędzi) z opcjami Środek—Promień. Na osi głównej wybieram środek okręgu i podaje promień ( 6 mm). W zależności na której rzutni będziemy podawać promień, takie ustawienie okręgu otrzymamy.
Mamy już przekrój poprzeczny. Musimy zbudować powierzchnię korpusu. Wywołujemy Powierzchnia– Wyciągnij Krzywą– Prosto. Wybieramy krzywą do wyciągnięcia i zatwierdzamy. Możemy sami „ręcznie” wyciągnąć krzywą na żądany wymiar, lub w linii poleceń podać wartość.
Tutaj mała uwaga— kierunek wyciagnięcia zależy od tego, czy wpisywane wartości są dodatnie czy ujemne. Poruszamy się bowiem zgodnie z układem współrzędnych.
Mając już powierzchnię kawałka korpusu musimy zakryć otwory. Wywołujemy z menu Bryła– Zakryj Płaskie Otwory lub z paska narzędzi Bryły.
Po zakryciu otworów otrzymujemy walec, jedną część musimy zaokrąglić. Widać to na zdjęciach, końcówka jest delikatnie zaokrąglona. Wywołujemy albo Powierzchnia— Zaokrąglij Powierzchnię lub Bryła— Zaokrąglij Krawędź.
Drugie polecenie jest wygodniejsze, zaokrągla krawędź nie tworząc dodatkowej powierzchni. Zmieniamy tylko wartość zaokrąglenia na niewielką ( w moim przypadku 0.4). Zaokrąglamy tylko jedną stronę. Gotowe zaokrąglenie pokazują rysunki.
Korpus wyrenderowany w V—Ray.
Korpus wyrenderowany w Rhino ( przycisk Renderuj).
Wymodelowana cześć jest odkręcana końcówka aerografu. Dalszą czynnością będzie narysowanie głównej części pistoletu. Wymiar średnicy jest ten sam, długość około 68 mm. Tę część zaokrąglamy z obydwu stron.
Można ten korpus wykonać tylko z profilu, wykorzystując potem polecenie „powierzchni obrotowej”. Końcówka jednak jest osobną częścią o innym odcieniu metalu, warto wiec mieć ja jako pojedynczą powierzchnię. Szczegóły konstrukcji przedstawiają zrzuty.
Czas na przednią część aerografu, ma ona kształt stożka. Musimy wykonać łagodne przejście z walca w stożek. Proszę dokładnie przyjrzeć się zdjęciu, to miejsce zaraz za zbiorniczkiem patrząc w kierunku dyszy.
Mamy teraz kilka dróg wyboru, możemy narysować okrąg i od niego rozwijać powierzchnię itp… Wybrałem drogę odsunięcia krzywej i wykorzystania jej jako części stożka. Wywołujemy polecenie Krzywa— Odsuń Krzywą , zmieniamy wartość odsunięcia na żądaną.
Efektem powinna być podstawa stożka. Druga podstawę stożka wykonujemy znanymi już poleceniami.
Mając podstawy stożka wywołujemy Powierzchnia– Wyciągniecie po Profilach. Wskazujemy obydwa okręgi jako krzywe do wyciągnięcia po profilach, zatwierdzamy.
Przednią krawędź stożka zaokrąglamy zgodnie w wyglądem rzeczywistym.
Mając już część korpusy kadłuba (nie całą, końcówka dyszy zajmiemy się później) możemy przystąpić do modelowania przyłącza sprężonego powietrza. Sprawa jest banalna, używamy poznanych wcześniej poleceń:okrąg i wyciągniecie krzywej albo korzystamy z "Cylindra" - patrz pasek Bryła.
Możemy modelować walec pod molet. Postępujemy identycznie jak wcześniej. Warto wykorzystać uchwyt „Centrum Obiektu”.
